Ongelofelijk Pizzeria Roma bestraat 42 jaar
Verhaal geschreven in 2016
Vierkante pizza.
Pizzeria Roma al weer 35 jaar. Ongelofelijk als je bedenkt hoe Stefano’s vader in 1981 begon. Stefano legt uit: “Mijn vader was toentertijd fotograaf en had een goed lopende onderneming. Een neef van ons kwam vanuit Italië naar Nederland en wilde hier graag blijven. Op de een of andere manier is mijn vader toen op het idee gekomen om een pizzeria te beginnen, waar mijn neef Bernardo in kon werken. Bernardo had geen ervaring en op de dag van de opening bereidde hij het deeg, maar dit mislukte helemaal. Een vriend van mijn vader, die ook een pizzeria had, hielp door pizzadeeg te brengen. De eerste klanten konden zo alsnog een pizza krijgen”, vertelt Stefano lachend.
Begin tachtiger jaren kenden de Nederlanders de pizza nog nauwelijks. Stefano legt uit:
De Harlingers waren hartstikke nieuwsgierig naar zo’n Italiaans gerecht. Daarbij was de sfeer bij ons in het restaurant altijd geweldig. Daar zorgde mijn vader wel voor. Hij was een echte gastheer, maakte grapjes, hield echt van de drukte en de mensen. Er heerste continu een huiskamersfeertje bij Roma, het was er eigenlijk altijd feest”, vertelt Stefano. Hij weet het zelf ook nog goed, al viel hij als klein jongetje ook wel eens onder de tafels in slaap.
Regendruppels
De eerste jaren kochten de Italiaan een pand op het Franekereind in Harlingen. Die huisvesting was er echter zo slecht aan toe, dat er naar een nieuwe locatie moest worden gezocht. “We hadden daar zo veel last van lekkage, dat er op een gegeven moment bakjes op de tafels stonden om de regendruppels op te vangen. Dat kon toen nog. Het hoorde erbij. Een aantal vaste gasten uit die tijd zie ik regelmatig en ze weten het nog goed.”
Vlak voor Pizzeria Roma naar het nieuwe pand aan de Kleine Bredeplaats verhuisde, ging Stefano’s neef terug naar Italië. Met zijn opgedane ervaring heeft hij het daarna nog ver geschopt. Zo won Bernardo pizza-wedstrijden en runde hij verscheidene restaurants. Het nieuwe Roma-restaurant werd geopend en ging op dezelfde toer door. “Mijn ouders hebben altijd alles met eigen centen verbouwd. Ze stopten hun hart en ziel er volledig in. Prachtig.”
Digitale wereld
Dertien jaar geleden begon Stefano – daarvoor werkzaam bij een bedrijf die reuzenraden en kermisattracties produceerden – af en toe was hij toen werkzaam in de pizzeria van zijn ouders. Toen de toenmalige pizzabakker van Roma vertrok voor een andere uitdaging, werd Giovanni’s zoon dan ook voor zijn gevoel voor het blok gezet. “Ik kon die plaats innemen, maar wist niets van het vak.” Daarom vertrok Stefano naar zijn vaders thuisland. Om zijn pizzabak-papieren te behalen en om de kneepjes van neef Bernardo te leren.
Acht jaar geleden nam Stefano de dagelijkse leiding van het restaurant helemaal over, met 200%. Sindsdien is er het een en ander veranderd. Stefano legt uit: Ik kan mijn vader niet vervangen. De gastheer die hij was, ben ik niet. Ik sta voornamelijk in de keuken. Daarbij speel ik heel anders op de markt in. Wij leven in een digitale wereld. Dus ook met social media ben ik druk en bereik ik vele (potentiële) gasten.” Wat volgens de ondernemer niet veranderd is? “Dat is de kwaliteit, die staat ook bij mij altijd op nummer één.
Vak apart
Pizzeria Roma maakt het pizzadeeg helemaal zelf, met hoogwaardige olijfolie. “De bodem van een pizza is heel belangrijk, maar wordt in Nederland vaak niet goed gemaakt. Hij hoort dun,luchtig en krokant te zijn. Een Italiaanse pizza is verder dun belegd. Het is echt een vak apart.”
Reserveren & bestellen.
Ongelofelijk Pizzeria Roma bestraat 42 jaar
Verhaal geschreven in 2016
Vierkante pizza.
Pizzeria Roma al weer 35 jaar. Ongelofelijk als je bedenkt hoe Stefano’s vader in 1981 begon. Stefano legt uit: “Mijn vader was toentertijd fotograaf en had een goed lopende onderneming. Een neef van ons kwam vanuit Italië naar Nederland en wilde hier graag blijven. Op de een of andere manier is mijn vader toen op het idee gekomen om een pizzeria te beginnen, waar mijn neef Bernardo in kon werken. Bernardo had geen ervaring en op de dag van de opening bereidde hij het deeg, maar dit mislukte helemaal. Een vriend van mijn vader, die ook een pizzeria had, hielp door pizzadeeg te brengen. De eerste klanten konden zo alsnog een pizza krijgen”, vertelt Stefano lachend.
Begin tachtiger jaren kenden de Nederlanders de pizza nog nauwelijks. Stefano legt uit:
De Harlingers waren hartstikke nieuwsgierig naar zo’n Italiaans gerecht. Daarbij was de sfeer bij ons in het restaurant altijd geweldig. Daar zorgde mijn vader wel voor. Hij was een echte gastheer, maakte grapjes, hield echt van de drukte en de mensen. Er heerste continu een huiskamersfeertje bij Roma, het was er eigenlijk altijd feest”, vertelt Stefano. Hij weet het zelf ook nog goed, al viel hij als klein jongetje ook wel eens onder de tafels in slaap.
Regendruppels
De eerste jaren kochten de Italiaan een pand op het Franekereind in Harlingen. Die huisvesting was er echter zo slecht aan toe, dat er naar een nieuwe locatie moest worden gezocht. “We hadden daar zo veel last van lekkage, dat er op een gegeven moment bakjes op de tafels stonden om de regendruppels op te vangen. Dat kon toen nog. Het hoorde erbij. Een aantal vaste gasten uit die tijd zie ik regelmatig en ze weten het nog goed.”
Vlak voor Pizzeria Roma naar het nieuwe pand aan de Kleine Bredeplaats verhuisde, ging Stefano’s neef terug naar Italië. Met zijn opgedane ervaring heeft hij het daarna nog ver geschopt. Zo won Bernardo pizza-wedstrijden en runde hij verscheidene restaurants. Het nieuwe Roma-restaurant werd geopend en ging op dezelfde toer door. “Mijn ouders hebben altijd alles met eigen centen verbouwd. Ze stopten hun hart en ziel er volledig in. Prachtig.”
Digitale wereld
Dertien jaar geleden begon Stefano – daarvoor werkzaam bij een bedrijf die reuzenraden en kermisattracties produceerden – af en toe was hij toen werkzaam in de pizzeria van zijn ouders. Toen de toenmalige pizzabakker van Roma vertrok voor een andere uitdaging, werd Giovanni’s zoon dan ook voor zijn gevoel voor het blok gezet. “Ik kon die plaats innemen, maar wist niets van het vak.” Daarom vertrok Stefano naar zijn vaders thuisland. Om zijn pizzabak-papieren te behalen en om de kneepjes van neef Bernardo te leren.
Acht jaar geleden nam Stefano de dagelijkse leiding van het restaurant helemaal over, met 200%. Sindsdien is er het een en ander veranderd. Stefano legt uit: Ik kan mijn vader niet vervangen. De gastheer die hij was, ben ik niet. Ik sta voornamelijk in de keuken. Daarbij speel ik heel anders op de markt in. Wij leven in een digitale wereld. Dus ook met social media ben ik druk en bereik ik vele (potentiële) gasten.” Wat volgens de ondernemer niet veranderd is? “Dat is de kwaliteit, die staat ook bij mij altijd op nummer één.
Vak apart
Pizzeria Roma maakt het pizzadeeg helemaal zelf, met hoogwaardige olijfolie. “De bodem van een pizza is heel belangrijk, maar wordt in Nederland vaak niet goed gemaakt. Hij hoort dun,luchtig en krokant te zijn. Een Italiaanse pizza is verder dun belegd. Het is echt een vak apart.”
Reserveren & bestellen.
